Orfevrerie Gallia - Verzilverde Art Nouveau Broodmand "Epi de Blé" (Korenaar) - Frankrijk - 1908-1920

Deze verzilverde broodmand in typische Art Nouveau-stijl is rond 1910 gemaakt door de Orfevrerie Gallia, een onderneming van het Franse zilverhuis Christofle. De fruitmand is prachtig versierd met zwierige ranken, bloemen en ornamenten, welke op een zeer verfijnde en scherpe manier zijn aangebracht.

In zeer goede staat. Enkele oppervlakkige krasjes aan de binnenzijde van de mand, hier en daar wat lichte verkleuring. Bekijkt u de foto's voor een indruk.

Gemerkt aan de onderkant van een handvat met[O.Gallia][4384]. Dit is het makersteken dat werd gebruikt voor de lijn van Christofle's Gallia producten in de Manufacture de l'Alfenide, geleid door Félix Chéron aan het begin van de 20e eeuw. De zilverfabriek werd beroemd door haar verfijnde producties in de Art Nouveau stijl. 

Lengte: 33cm
Breedte: 20,5cm
Hoogte (mand): 6cm
 

De "Orfevrerie Gallia" - een naam voornamelijk bekend onder verzamelaars van Art Nouveau en Art Deco - ontleende haar naam aan de legering van koper en tin die eind 19e eeuw uitgevonden werd en gebruikt zou gaan worden als basismateriaal voor al haar producten. Het Franse Christofle, in die tijd hoofdzakelijk opererend in het marksegment van luxegoederen en prestigestukken, vond de inzet van dit materiaal dusdanig risicovol dat zij het niet direct met haar eigen merknaam verbonden wilden zien. Dit omdat het Gallia-metaal feitelijk inferieur was aan de "Metal Blanc" legering die voor Christofle producten tot dan toe gebruikt werd. De productie van Gallia werd ondergebracht in de fabriek van Manufacture de l'Alfenide, geleid door Félix Chéron. Door de lagere productiekosten had Gallia echter wél het budget om ook voor hun eigen lijnen bekende ontwerpers in te huren (o.a Luc Lanel, Maurice Dufrêne). Dankzij het schitterende design en de lagere kostprijzen werden veel van hun producten dan ook daverende successen. Toen dit besef inzonk bij het bestuur van Christofle werd de naam Gallia volwaardig bij Christofle ingelijfd. In 1935 opereerde het niet meer autonoom.   

Extra dank gaat uit naar dr. David N. Nikogosyan voor zijn uitgebreid en diepgaand onderzoek, dat tevens vrijelijk op internet in te zien is.