Orfevrerie Gallia (Christofle) - Verzilverd Louis XV Thee & Koffieservies - Frankrijk, c. 1925

Prachtig versierd 4-delig verzilverd thee- en koffieservies van Orfevrerie Gallia - een zijonderneming van Christofle. In de stijl van Louis XV zijn de gelobte kannen gedecoreerd met kransen, acanthusbladeren en bloemknoppen. De groot formaat suikerpot met vergulde binnenzijde.

Datering c.1925 - Modelnummer 5278.

De set is in topconditie en is in uitstekende conditie. De zilverglans is prachtig behouden. 

De op de onderzijde gemerkt met [5278][Gallische Haan in schild] boven [ORFEVRERIE GALLIA][Kattenkop in vierkant, geflankeerd door initialen C-C voor Christofle & Cie/Charles Christofle]. Deze merktekens zijn redelijk zeldzaam en datered van het decennium 1921-1931.

Het dienblad tevens gemerkt met de Gallia merktekens, vergezeld van serienummer [5286]. 

_____________________________________

De "Orfevrerie Gallia" werd opgericht door Christofle aan het einde van de 19e eeuw, en ontleende haar naam aan de legering van koper en tin die eind 19e eeuw uitgevonden werd en gebruikt zou gaan worden als basismateriaal voor al haar producten. Het Franse Christofle, in die tijd hoofdzakelijk opererend in het marksegment van luxegoederen en prestigestukken, vond de inzet van dit materiaal dusdanig risicovol dat zij het niet direct met haar eigen merknaam verbonden wilden zien. Dit omdat het Gallia-metaal feitelijk inferieur was aan de "Metal Blanc" legering die voor Christofle producten tot dan toe gebruikt werd. De productie van Gallia werd ondergebracht in de fabriek van Manufacture de l'Alfenide, geleid door Félix Chéron. Door de lagere productiekosten had Gallia echter wél het budget om ook voor hun eigen lijnen bekende ontwerpers in te huren (o.a Luc Lanel, Maurice Dufrene). Dankzij het schitterende design en de lagere kostprijzen werden veel van hun producten dan ook daverende successen. Toen dit besef inzonk bij het bestuur van Christofle werd de naam Gallia volwaardig bij Christofle ingelijfd. In 1935 opereerde het niet meer autonoom.   

Extra dank gaat uit naar dr. David N. Nikogosyan voor zijn uitgebreid en diepgaand onderzoek, dat tevens vrijelijk op internet in te zien is.